ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΑΒΑΛΟΚΙΤΕΣΒΑΡΑ (ΤΣΕΝΡΕΖΙΚ)

Ο Αβαλοκιτεσβάρα ή Τσενρέζικ

Οι Μποντισάτβα, βλέποντας τα όντα βυθισμένα στη δυστυχία τους, δε μπορούν παρά να νιώθουν αυθόρμητα απέραντη συμπόνια και αγάπη για αυτά και δίχως στο ελάχιστο να υπολογίζουν τον εαυτό τους, δράνε άφοβα και αποτελεσματικά για το καλό όλων.

Η άσκηση του Αβαλοκιτεσβάρα ή Τσενρέζικ στοχεύει στο να ανοίξουμε και εμείς τις καρδιές μας, σκεφτόμενοι τη δυστυχία που κυριαρχεί στους έξι κόσμους της ύπαρξης (Σαμσάρα), να αναπτύξουμε συμπόνια και το κίνητρο να απελευθερώσουμε όλα τα όντα από τη δυστυχία τους, απαγγέλλοντας το μάντρα της μεγάλης ευσπλαχνίας ΟΜ ΜΑΝΙ ΠΕΜΕ ΧΟΥÑ τον βασιλιά των μάντρα όπως είθισται να λέγεται, ενός εκ των πλέον φημισμένων μάντρα που ψιθυρίζεται από εκατομμύρια ανθρώπους εδώ και αιώνες.

Η ετυμολογία της θιβετανικής λέξης Τσενρέζικ (Chenrezik) είναι Τσεν (μάτι) Ρε (συνέχεια) και Ζικ (βλέπω, ατενίζω ή παρατηρώ). Άρα κυριολεκτικά η λέξη Τσενρέζικ σημαίνει «Αυτός που ατενίζει (ή παρατηρεί) συνεχώς όλα τα όντα (με το μάτι του ελέους)».

Η ετυμολογία της σανσκριτική λέξης Αβαλοκιτεσβάρα (Avalokiteshvara) είναι Αβα (κάτω), Λόκιτα (βλέπω, ατενίζω ή παρατηρώ) Σβάρα (Κύριος, Ηγεμών ή Άρχοντας). Συνθέτοντας τα παραπάνω κομμάτια η σημασία της λέξης είναι «Ο Κύριος που ατενίζει (με έλεος) τα όντα (ή τον Κόσμο)».

Στα Σανσκριτικά ο Αβαλοκιτεσβάρα αναφέρεται και ως Παντμαπάνι που σημαίνει «Ο Κρατών το Λωτό» και Λοκεσβάρα που σημαίνει «Ο Κύριος του Κόσμου».

Τα τέσσερα χέρια του, συμβολίζουν τα τέσσερα απροσμέρτητα, τα τέσσερα απεριόριστα τα οποία είναι απεριόριστη αγάπη και καλοσύνη, απεριόριστη συμπόνια, απεριόριστη ευδαιμονία και απεριόριστη ισοψυχία.

Ο ευγενής Τσενρέζικ συναντιέται με ανθρώπινη μορφή ως Ο Μποντισάτβα Αβαλοκιτεσβάρα, ένας από τους κύριους μαθητές που ακολουθούσαν και βοηθούσαν τον ιστορικό Βούδα Σακυαμούνι. Μνημονεύεται και σε διάφορες Σούτρα για την απέραντη αγάπη, καλοσύνη και συμπόνια που επέδειξε ακούραστα προς όλα τα όντα. Μεγάλοι Μποντισάτβα του παρελθόντος και του παρόντος που εκδήλωναν ή εκδηλώνουν τέτοια απέραντη και απεριόριστη συμπόνια, όπως Ο Κάρμαπα, Ο Δαλάϊ Λάμα κ.α. αναφέρονται ως «προβολές του Τσενρέζικ».

Για να αναπτύξουν τα κοινά όντα τέτοιες ιδιότητες, οι φωτισμένοι παρέχουν διάφορα επιδέξια μέσα και μεθόδους καθώς και πλείστες εξαγνισμένες διαλογιστικές όψεις (Γιντάμ), όπως για παράδειγμα ο Τσενρέζικ, μέσα από τις οποίες ταυτίζουμε τον εαυτό μας μ’ αυτήν (την όψη) και απαγγέλνοντας το αντίστοιχο Μάντρα, μας δίδεται η ευκαιρία να αναπτύξουμε σταδιακά, γνήσια συμπόνια και να πραγματώσουμε εν τέλει την αληθινή φύση του νου μας, που είναι  ύψιστη σοφία και συμπόνια, πάντοτε και παντού πρόθυμη να ενεργεί για το όφελος όλων των όντων.

«Κάθε ον που έχει την αγάπη και τη συμπόνια σαν κίνητρο στην καρδιά του και δρα βαθιά και ειλικρινά για το όφελος των άλλων χωρίς να νοιάζεται για φήμη, κέρδος, κοινωνική θέση, ή αναγνώριση, εκφράζει τη δραστηριότητα του Τσενρέζικ».

Από τη Λάμα Μαριάντζελα

(μόνιμη δασκάλα στο Βουδιστικό κέντρο Αθήνας και εξουσιοδοτημένη δασκάλα διαλογισμού).